Ο Γείτονας - Χιούμορ (;)

Ο γείτονας

Προς τέρψη και (κυρίως) προβληματισμό σας αποφάσισα να αρχίσω τη συζήτηση με ένα παλαιό μου κείμενο. Το έγραψα πριν από αρκετό καιρό χωρίς κανένα συγκεκριμένο λόγο. Ιδού:

Σήμερα θα μιλήσω για το τίμημα της φιλίας..

Διάβαζα σήμερα για μία ταινία λεγόμενη “1922”. Μιλάει για την μικρασιατική καταστροφή και τα δεινά των Ελλήνων την τότε εποχή. Και με το που τελείωσα να γράφω την πρόταση αυτή ο νούς μου, πιο γρήγορος από εμένα, με προσπέρασε. Και πήδηξε όρθιος κάποιος από το ακροατήριο που είναι στημένο μέσα στο κεφάλι μου και φώναξε: ¨Ναι αλλά και οι Τούρκοι τα ίδια είχαν τραβήξει από τους Έλληνες σε άλλες περιπτώσεις¨. Πως τόσο μαλάκας άνθρωπος χώρεσε στο κεφάλι μου πραγματικά δεν ξέρω. Εάν είσαι της ιδίας άποψης αγαπητέ αναγνώστη σταμάτα εδώ. Δεν σε κρίνω ικανό να αντιληφθείς τι γίνεται γύρω σου, και αν έχεις δίκιο και εγώ άδικο τότε όλο το κρίμα το παίρνω πάνω μου. Στους υπόλοιπους τώρα...

Λέει λοιπόν η ταινία (σύμφωνα με το τι διάβασα) περί του τι αδικία είναι να έχεις κοντά ένα εκατομμύριο ανθρώπους και όλοι οι ισχυροί να τους κοιτάνε να πεθάνουν και να μην κάνουν τίποτα για αυτό. Και πότε ακριβώς προβλήθηκε αυτή η ταινία; Ποτέ. Γιατί λέει θα πλήγωνε τις Ελληνο-Τουρκικές σχέσεις. Αυτό ήταν λιγότερο από 10 χρόνια μετά την εισβολή στην Κύπρο. Αλλά παρ’ όλα αυτά η Ελληνική κυβέρνηση έκανε ότι μπορούσε για να μην προβληθεί πουθενά αυτό το έργο. Μέχρι και σε διεθνή φεστιβάλ όπου θα προβαλλότανε επενέβη μέσο πρέσβη και την απέσυρε. Γιατί; Διότι θα προσέβαλε τις Ελληνο-Τουρκικές σχέσεις. Και αυτό ήταν τότε. Που να γινόταν τώρα. Τώρα δεν έχουμε απλά σχέση με τους Τούρκους, έχουμε φιλία. Και εδώ είναι που αρχίζει να στραβώνει η υπόθεση.

Ας κάνουμε μια υπόθεση:

Έχεις ένα γείτονα και ως γειτονιά είπατε να γίνεται και φίλοι. Πράγματι κανείς δεν αμφισβητεί το οτι είναι καλό να έχεις φιλικές παρά εχθρικές σχέσεις με τους γείτονές σου. Α, ξέχασα να σας πω οτι το σπίτι που μένει ο γείτονας ήταν του παππού σου. Και τον παππού σου τον σκότωσε ο γείτονας για να έρθει να γίνει γειτονιά μαζί σου.

Και νάτος δεύτερος επαναστάτης στο ακροατήριο να με κατηγορεί λέγοντας οτι πάνε τόσα χρόνια από τότε που ο παππούς μου ζούσε σε εκείνο το σπίτι και το οτι εγώ ούτε καν το θυμάμαι, οπότε τι κάθομαι και ρητορώ υπέρ εχθροτήτων. Βλέποντας οτι αν συνεχίσει έτσι θα καταντήσω μόνος μου μέσα στο ίδιο μου το κεφάλι αποφασίζω να μην δείξω στο κύριο την έξοδο, όπως έκανα με τον προηγούμενο. Δικαιολογούμαι λέγοντας οτι δεν θα έπρεπε να δικαιολογούμαι, μιας που δεν αναφέρθηκα στον γείτονα κάνοντας χρήση πληθώρας ¨κοσμητικών¨ επιθέτων. Απλά ανέφερα ένα γεγονός. Ότι και να κάνω, όσο κι αν δεν το θέλω, αυτό παραμένει γεγονός και δεν μπορώ να το αρνηθώ.

Κατόπιν αποχώρησης όσων το επιχείρημά μου δεν έπεισε, συνεχίζω.
Καλός λοιπόν ο γείτονας και καλά ήμασταν με εξαίρεση κάτι μικρά περί των οποίων δεν αξίζει να χαλάς τις καρδίες σου. Ένα οικοπεδάκι από εδώ που από δικό μου το κάναμε ¨εξ αδιαιρέτων¨, κάτι μακρινοί συγγενείς που δεν υπάρχει απόδειξη οτι αυτός ευθύνεται για την εξαφάνισή τους, άντε και το οτι λαμπίζεται την θέση στάθμευσης στο σπίτι μου, γιατί λέει οτι ο δρόμος σε όλους ανήκει. Αλλά όπως είπα αυτά δεν άξιζαν να χαλάσουμε την ομάδα της γειτονιάς που παίζαμε όλοι μαζί μπάλα και πηγαίναμε μαζί και σε συναυλίες και γενικός καλά περνούσαμε.

¨Όλα μέλι, οπότε που το πρόβλημα;¨ Θα με διακόψει ο κύριος (δεύτερη σειρά από τα δεξιά όπως μπαίνεις) και αυτός μέσα στο κρανίο μου. Αποφασίζοντας την επόμενη φορά να βάλω face control στην είσοδο και βλέποντας την συζήτηση να γίνεται από ακαδημαϊκή όλο και πιο χαλαρή βγάζω την γραβάτα και του απαντώ:

Όλα καλά ήταν μέχρι που άρχισε ο γείτονας να μου παραπονιέται.
¨Άκουσα οτι λες μαλακίες για μένα¨ γύρισε και μου είπε μια μέρα.
¨Εγώ;¨ του αποκρίθηκα με πραγματική απορία.
¨Εσύ¨
¨Πότες;¨
¨Τότε που είπες οτι έδιωξα τον παππού σου για να μείνω εγώ στο σπίτι του¨
¨Γιατί, δεν τον έδιωξες;¨
¨Ναι, αλλά τώρα έχω 15 κουτσούβελα να μένουν μέσα. Τι θες να τα αφήσω στο δρόμο;¨
¨Μα καλά εγώ δεν σου είπα να μετακομίσεις, απλά είπα οτι το σπίτι του παππού μου ήτανε και το οτι την καμπάνα στην αυλή αυτός την έστησε, να τη βλέπει να τη χαίρεται. Το οτι της άλλαξες κορδέλα στην κορφή δεν σημαίνει οτι εσύ την έφτιαξες¨
¨Καλά αλλά αυτό τόσα χρόνια πριν ήτανε. Ακόμα κακία μου κρατάς;¨
¨Όχι ρε φίλε, κυριλέ η κατάσταση, αλλά ψεύτης δεν είμαι¨
¨Έστω, άντε να σου το κάνω το χατίρι να σε συγχωρέσω, αλλά να μην επαναληφθεί¨

Και καλά θα ήμασταν αν δεν ερχότανε μετά από μια βδομάδα πάλι μέσα στο παράπονο, (και λίγο τσαντίλα).
¨Μα καλά, δεν σου είπα να μην μου αμαυρώνεις το όνομα;¨
¨Τι έκανα;¨
¨Τι πήγες και είπες για το οικόπεδό μας;¨
¨Ποιό αυτό που κατάντησε ¨εξ αδιαιρέτων¨ από το πουθενά¨
¨Αφού μαζί δεν το ‘χουμε¨
¨Αυτό μόνο εσύ το λες¨
¨Μα καλά αφού είχα δέκα κότες και βοσκάγανε εκεί εδώ και χρόνια¨
¨Και τι το οτι βοσκάνε οι κότες σου σημαίνει οτι το οικόπεδο είναι δικό σου¨
¨Έλα τώρα για κάτι τέτοια να χαλάς τη φιλία μας, αφού όλες οι κότες μια χαρά χωράγανε μαζί¨
¨Ναι αλλά από τότε που το διαίρεσες έχεις ρίξει μέσα και πέντε τράγους. Δηλαδή ανεχτήκαμε τις κότες και τώρα θα μας πηδήξεις για αυτό¨
¨Γείτονα, τι λόγια είναι αυτά. Φίλοι δεν είμαστε; ¨
¨Μωρέ φίλοι-φίλοι αλλά μέχρι στιγμή μόνο το δικό μου καντήλι έχει βογκήξει απ το γαμ... ¨
¨Έλα υπερβάλεις. Άκου να δεις ξέχνα το οικόπεδο και πάμε για μπάλα το απόγευμα¨

Τρίτη φορά πήγε να γίνει και τσαμπουκάς.
¨Άκου να δεις¨ μου λέει, ¨δεν σου είπα να μην λες ψέματα για μένα;¨
¨Τι είναι πάλι;¨
¨Το πάρκιν¨
¨Τί με αυτό;¨
¨Τί γυρνάς και λές στον αστυνόμο οτι παρκάρω στο πάρκιν σου. Δρόμος είναι, δημόσιος είναι όπου γουστάρω θα το βάζω το αμάξι¨
¨Όπου γουστάρεις βάλτο αλλά το πάρκιν είναι στο οικόπεδό μου δεν είναι στον δρόμο¨
¨Και ποιος το λέει οτι είναι στο οικόπεδό σου; ¨
¨Μα κοίτα το καλέ μου, τι δημόσιος δρόμος μου λες, αφού στη μέση του οικοπέδου μου είναι¨
¨Καλά, άκου νε δεις επειδή είσαι ξεροκέφαλος εγώ όπου θέλω θα παρκάρω και αν μου κάνεις και καμιά ζημιά στο αμάξι θα σου ταχυδρομήσω μπουρλότο συστημένο. Α, και το νανάκι-λάμπα που είχες κοντά στην είσοδο το έβαλα στη δικιά μου αυλή. Δικό μου είναι¨
¨Έτσι από το πουθενά;¨
¨Πάντα δικό μου ήτανε, εσύ μου το είχες πάρει¨
¨Έλα Χριστέ και Παναγία¨
¨Α, και όχι διακρίσεις λόγο φυλής και θρησκείας γιατί θα σου τραβήξω μια μήνυση για παραπάτηση ανθρώπινων δικαιωμάτων που θα τρέχεις και δεν θα φτάνεις¨

Αυτά λοιπόν για το γείτονα. Και διερωτώμαι, εκτός από το βραβείο του καλύτερου γείτονα τι άλλο έχω να κερδίσω από αυτή τη φιλία.

¨Ντροπή σου¨ φωνάζει ένας νεαρός που φοράει μπλουζάκι με τον ΤσεΚαιΒάρα σε φόντο κόκκινο. ¨Η φιλία δεν είναι δουλειά, να την κάνεις για το κέρδος. Όλοι πρέπει να είμαστε φίλοι με τους άλλους¨. (Φοιτητικό εισιτήριο εισόδου, 40% φθηνότερα)

¨Ναι καλά δίκιο έχεις αλλά αυτός έτσι που πάει θα με πετάξει και έξω από το σπίτι μου. Ήδη αμόλησε κότες στην πίσω αυλή μου, τα τραγιά τα περιμένω να έρθουν όπου να είναι¨.

¨Φράχτες δεν χρειάζονται αν όλοι είναι αγαπημένοι¨
¨Ναι αλλά αν δεις πόσα μέτρα συρματόπλεγμα έχει ο γείτονας στο ίδιο του το σπίτι θα καταλάβεις οτι μάλλον θα σε βρει διάφωνο¨.

¨Ξενόφοβε¨
¨Ρατσιστή¨
¨Φασίστα¨
¨Νεο-ναζί¨

Μα καλά θα με γιουχάρουν μέσα στο κεφάλι μου το κούφιο. Και μέσα σε όλον αυτόν τον αναβρασμό που να βρω αυτιά να με ακούσουν. Να τους πω οτι η όλη κουβέντα ξεκίνησε για τα περί ελευθερίας έκφρασης και λόγου. Και το αν αξίζει αυτή την ελευθερία να την αλλάξεις με μια άσπονδη φιλία.

Το μόνο καλό είναι το οτι δεν την έκανα την κουβέντα πουθενά αλλού παρά ανάμεσα στα δυο αυτιά μου. Όχι τίποτα άλλο αλλά μπορεί να έκανα ζημιά σε καμιά πολύτιμη φιλία εαν στην πραγματικότητα δεν υπήρχαν όλοι αυτοί οι ακροατές για να με συγκρατήσουν, διακόψουν και να με γιουχάρουν.

Ηλίας
01/07/03

υ.γ. αναμένω τα σχόλια και τις εντυπώσεις σας